23.12.2003
Jólabarnaball Siglfirðingafélagsins verður haldið laugardaginn 27.des. í húsi KFUM við Holtaveg,jafnt fyrir börn sem og fullorðna,gott tækifæri fyrir Siglfirðinga í Reykjavík að hittast og ræða málin yfir kaffibolla.Siglfirðingar nær og fjær hvattir til að mæta.
Lesa meira
17.12.2003
Sjávarútvegsmál hafa mikið verið í umræðunni að undanförnu sem endranær en nú er það svokölluð línuívilnun sem hefur verið mest áberandi. Umræðan um þetta mál hefur verið með þvílíkum ólíkindum að ekki verður orða bundist. Línuívilnun gengur í stuttu máli út á það að þeir bátar sem byggja afkomu sína á línuveiðum fá ákveðna kvótaaukningu en nokkur hluti smábátaflotans er í þeirri stöðu. Það eru hins vegar ekki allir línubátar sem fá þessa aukningu heldur aðeins þeir sem láta beita línuna í landi þar sem það skapar meiri atvinnu heldur en þeir bátar sem hafa tekið upp þá tækni að beita með svokölluðum trektum, en þá "beitist" á línuna jafnóðum og hún er lögð í sjó. Þegar maður fer yfir þessi atriði í línuívilnunarmálinu þá verður maður satt að segja kjaftstopp. Það á semsagt að ívilna þeim aðilum sem stunda línuveiðar og beita línuna í landi og rökin eru þau að það skapi meiri atvinnu heldur en notkun á trektum. Mér er þá spurn hvort ekki sé hægt að ívilna þeim rækjuverksmiðjum á landinu sem handpilla rækju í stað þess að nota vélar, ja eða ívilna þeim fiskvinnslustöðvum sem handflaka og handfletja allan fisk, eða bara ganga alla leið og ívilna þeim sérstaklega sem engar vélar nota við fiskvinnsluna, hvort sem er á sjó eða í landi? Það mætti þá kannski útfæra þetta í landbúnaði líka og ívilna sérstaklega þeim sem handmjólka kýrnar. Á þessu er engin eðlismunur og hreint með ólíkindum að kjörnir fulltrúar þjóðarinnar séu að beita slíkri vitleysu sem rökum á þingi árið 2003. Fyrir utan það svo að í raun liggja engin skynsamleg rök fyrir því að það eigi að ívilna einhverri einni veiðiaðferð umfram aðrar og það er aðalatriði málsins. Umræða einstakra þingmanna um sjávarútvegsmál að undanförnu er með þeim hætti að mætti halda að hér væri ekki um að ræða fjöregg þjóðarinnar og okkar helstu útflutningsgrein heldur einhvern félagslegan jöfnunarsjóð sem óhætt sé að ráðskast með eftir því hvernig pólitískir vinda blása hverju sinni. Einstaka þingmenn halda ríkisstjórn Íslands í nokkurs konar gíslingu og hóta öllu illu ef þeirra fáránlegi málflutningur nær ekki fram að ganga og endar auðvitað með því að sjávarútvegsráðherra er knúinn til þess að setja fram þessa ómynd sem frumvarp um línuívilnun er. Hvað liggur að baki málflutningi háttvirtra þingmanna Kristins H. Gunnarssonar, Einars K. Guðfinnssonar og Einars Odds? Jú, þeir lofuðu þessu í kosningabaráttunni á Vestfjörðum og miðaldra húsmæður og smásalar af höfuðborgarsvæðinu samþykktu eitthvað í þessari líkingu á síðasta landsfundi Sjálfstæðisflokksins, líklega af því að þetta leit svo vel út á blaði! Þessir annars ágætu þingmenn sýna atvinnugreininni og vanda landsbyggðarinnar þvílíkt virðingarleysi með sínum málflutningi að hálfa væri nóg. Þingmenn virðast algerlega vera búnir að missa sjónar á því hvernig núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi er ætlað að virka og ganga fram í umræðunni með algerri óvirðingu við atvinnugreinina. Það er lágmarkskrafa að þingmenn allra flokka sýni þessari undirstöðuatvinnugrein þá virðingu að ekki sé ráðskast með einhverjar staðbundnar og kosningavænar útfærslur þegar einstaka poturum innan þingflokka þykir henta svo, sama hvar í flokki þeir standa. Þær útgerðir sem hafa aðlagað sig kerfinu hafa spjarað sig vel og í því umhverfi sem fiskveiðistjórnunarkerfið hefur skapað er innbyggð krafa um hagræðingu í greininni sem öllum er til góðs til lengri tíma, þó svo að undirritaður sé alls ekki í öllu sammála þessu kerfi sem hefur ýmsa áþreifanlega galla sem augljóslega þarf að laga.Frumvarp um línuívilnun er eitt það allra vitlausasta sem lagt hefur verið fram í sjávarútvegsmálum á þinginu á löngum tíma og er umhugsunarefni hvers konar hugmyndafræði verður til þess að menn veita þvílíkri endaleysu brautargengi. Undirritaður þekkir vel þann vanda sem margar sjávarútvegsbyggðir eiga við að glíma en það að beita sjávarútveginum, fjöreggi þjóðarinnar, sífellt sem einhvers konar félagslegu bótakerfi í samfélaginu líkt og landbúnaðarkerfinu er algerlega ófært og eru fjölmargar aðrar leiðir færar til að stuðla að jöfnuði í hinum dreifðu byggðum landsins. Ég hvet þingmenn til þess að íhuga málið vel og huga í alvöru að því á hvaða tímum þeir lifa og starfa. Línuívilnun er engin lausn á vanda þeirra byggða sem byggja afkomu sína á sjávarútvegi nema síður sé. Eftir Þóri Hákonarson
Lesa meira
11.12.2003
Á síðustu árum hefur orðið mikil þróun í úrgangsmálum, m.a. hvað varðar endurvinnslu og endurnýtingu. Þegar lög um úrvinnslugjald tóku gildi þann 1. janúar 2003 og úrvinnslusjóður var settur á laggirnar, var farið að leggja úrvinnslugjald á ákveðna vöruflokka til að skapa sem hagkvæmust skilyrði til meðhöndlunar úrgangs. Á næstu árum munu æ fleiri hagrænir hvatar verða teknir upp til að koma upp skilvirku fyrirkomulagi á söfnun og endurvinnslu. Settar hafa verið reglur um aukna flokkun úrgangs sem koma munu til framkvæmda á næstu árum. Það er skylda hvers sveitarfélags að fylgja eftir þessum reglum. Þá má búast við því að í framtíðinni verði settar enn frekari kröfur á þessu sviði og jafnvel að málaflokkurinn útheimti meiri kostnað úr sveitarsjóði. Sumir vöruflokkar eins og samsettar pappaumbúðir fyrir drykkjarvörur, bera skilagjald sem sveitarfélagið fær fyrir söfnun. Sú leið hefur verið farin hér að láta Knattspyrnufélagið safna fernunum fyrsta fimmtudag í mánuði og einnig er hægt að fara með þær í gám á bensínstöðvarplaninu. Úrvinnslusjóður sér um umsýslu úrvinnslugjalds og ráðstöfun þess. Hann skal með hagrænum hvötum koma upp skilvirku fyrirkomulagi á úrvinnslu úrgangs sem er tilkominn vegna vara sem falla undir lög um Úrvinnslusjóð.Sá úrgangur sem er flokkaður á Siglufirði í dag er:1. Samsettar pappaumbúðir þ.e. fernur undan ávaxtasöfum og mjólkFlytjandi flytur til Akureyrar til endurvinnslu erlendis.2. Spilliefni svo sem leysiefni, framköllunarvökvar, skordýraeitur, málning ofl. á að fara með niður í áhaldahús er flutt til Endurvinnslunnar á Akureyri.3. Hjólbörðum er safnað á gámasvæðinu og ÓK Gámaþjónusta sér um að flytja til endurvinnslu.4. Ökutæki sem eru skráð eftir 1988 bera skilagjald sem hefur verið innheimt áður með bifreiðagjöldum. Skila þarf ökutækinu á gámasvæðið og er fyllt út sérstakt eyðublað sem skila þarf á skoðunarstöð. 10.000 kr. eru greiddar fyrir ökutækið til skráðs eiganda. Starfsmenn áhaldahússins sjá um að tæma olíu og rafgeima af ökutækinu sem er flutt með brotajárni suður til Furu í Hafnarfirði.5. Skilagjaldskyldar umbúðir af drykkjarfernum eru gler og plastflöskur sem lagt er skilagjald á við innflutning eða framleiðslu. það er svo greitt til baka þegar þeim er skilað. Áldósirnar verða að nýjum dósum. Glerflöskurnar eru malaðar niður og notað í fyllingarefni. Plastflöskurnar eru einnig malaðar og notaðar í ýmis efni eins og flís fatnað.Annar úrgangur sem er flokkaður á Siglufirði en heyrir ekki undir lög um úrvinnslugjald eru1. Garðaúrgangi er safnað í bæjarlandinu og hann jarðgerður í Hólsdalnum. Einnota vörubretti og trjágreinar eru kurluð og blandað saman við garðaúrganginn og honum snúið reglulega. Við þetta jarðgerist hann og úr verður gróf molta sem gott er að nýta í trjábeð og til uppgræðslu.2. Dagblöðum og tímaritum er hægt að skila í gám á bensínstöðvarplaninu og er hann fluttur til Akureyrar til endurvinnslu erlendis.3. Rauði krossinn á Siglufirði tekur á móti notuðum fatnaði, heilum og hreinum. Setja þarf fötin í svartan plastpoka og binda fyrir.4. Apótekið á Siglufirði tekur á móti ónotuðum og útrunnum lyfjum.5. Kertum og kertaafgöngum er hægt að skila til Iðju fatlaðra Suðurgötu 4 þar sem þau eru brædd og búin til ný kerti.6. Brotajárni er safnað á gámasvæðinu og það flutt suður til Hafnarfjarðar sjóleiðina til endurvinnslu.Nánari upplýsingar gefur umhverfisstjóri bæjarins Arnar Heimir Jónsson í síma 695 3113
Lesa meira
04.12.2003
Reynir Vilhjálmsson landslagsarkitekt og teiknistofa hans, Landslag ehf., fengu um helgina sérstaka viðurkenningu (special mention) fyrir hönnun fyrsta áfanga snjóflóðavarna á Siglufirði í evrópskri samkeppni á vegum arkitektasamtaka og arkitektaskóla á Spáni. Alls voru tæplega 500 verkefni send til keppninnar og 14 þeirra kepptu til úrslita í Barcelona. Höfundar verkanna kynntu þau fyrir 350 manna ráðstefnu og alþjóðlegri dómnefnd sem ákvað að tvö verk skyldu deila með sér sigurlaunum; Paolo Burgi frá Sviss fyrir gönguleiðir og útsýnisstaði við Locarno, og Catherine Mosbach frá Frakklandi fyrir grasagarð í Bordeaux. Siglufjarðarverkefnið fékk svo sérstaka viðurkenningu í þessari þekktu og virtu keppni landslagsarkitekta. Reynir Vilhjálmsson og Þráinn Hauksson, framkvæmdastjóri Landslags ehf., veittu viðurkenningunni viðtöku. Þeir segjast tæplega búnir að átta sig á því enn að verkefnið þeirra hafi komist í fremstu röð í keppninni. Árangurinn sé framar björtustu vonum og mikill heiður fyrir Landslag ehf. og íslenskan landslagsarkitektúr yfirleitt. Gefin verður út vönduð bók um keppnina og fjallað þar sérstaklega um verkefnin þrjú sem fengu verðlaun og viðurkenningu. Ýmis fagrit landslagsarkitekta í Evrópu hafa þegar óskað eftir að kynna Landslag ehf. og snjóflóðavarnirnar á Siglufirði. Það sagði ennfremur sína sögu að þrír af sex þátttakendum í hringborðsumræðum í lok evrópsku landslagsarkitektasamkomunnar í Barcelona viku sérstaklega að Siglufjarðar-verkefninu í máli sínu.Verðlaunin kallast Rosa Barba-European Landscape Prize og eru nú veitt í þriðja sinn. Snjóflóðavarnirnar sem hér um ræðir eru tveir leiðigarðar, Stóri-Boli og Litli-Boli, sem reistir voru neðan Jörundarskálar og Strengsgilja á Siglufirði á árunum 1998 og 1999. Nú er unnið að framkvæmd annars áfanga varnarvirkja á Siglufirði, þvergarða ofan byggðar.
Lesa meira